Time flies when you're having fun. Of als je het heel druk hebt. Er zijn drie maanden voorbij gevlogen. Drie maanden waarin ik, voor mijn doen, ontzettend veel gewerkt heb. Ik leerde de bewoners kennen, deed online medicatie cursussen, sondevoeding en epilepsie en ben met vlag en wimpel geslaagd. De vierde maand is in gegaan dat ik in een bijna volledig nieuw team werk als 'begeleider in opleiding'. We zitten in de vijfde week school en ik ben al een paar dagen bezig met observaties, rapportages en verslagen. En ondertussen is er zelfs balans tussen privé, werk en school. En nog meer leuke ontwikkelingen...
Wat kun je in het leven een verandering door maken als je voor jezelf kiest. Als je kunt en gaat doen waar je hart blij van wordt. In de afgelopen maanden heb ik nog meer over mezelf geleerd. Waar ik eerder mijn hooggevoelig zijn lastig vond, gebruik ik het nu de hele dag. Intuïtie, empathisch en analytisch vermogen, het komt allemaal van pas. De rust, mijn zelfvertrouwen en sterke persoonlijkheid. Mijn zachte, gevoelige kanten. Een dienst draaien in het ziekenhuis omdat bewoner was opgenomen met longontsteking en scepsis (bloedvergiftiging). Kan niet communiceren via woord maar doet dat vooral met geluiden en op gevoel. Dat je dan naast het bed gaat zitten, een hand vast houd en je de spanning en onzekerheid weg voelt glippen. Dat ze in slaap valt en volledig tot rust komt. Omdat je een vaste en vertrouwde factor bent in haar leven. Ik vind het een groot voorrecht om hier deel van uit te mogen maken. Het hele proces van heel dicht bij iemand mogen komen, daarna het 'uitproberen en grenzen verkennen'. Mijn grens heel duidelijk aan geven en dan een enorme glimlach krijgen omdat ze zich volledig op haar gemak voelt bij me. Dat is een cadeautje. Dat is iets wat eigenlijk niet in woorden samen te vatten is.
Mijn klas is een gemengde groep pubers en volwassenen. Het is even wennen om 'school' en leren weer vorm te geven. De eerste weken was het nogal onduidelijk en rommelig, intussen heb ik mijn weg gevonden en ben ik druk met de opdrachten. Hier gaat best veel tijd in zitten maar gelukkig heb ik deze week weer twee dagen vrij. Die vrije tijd verdeel ik in schoolwerk en huishouden. Ook dat gaat gewoon door. Mijn eigen puber is aan het werk, die zie ik vanavond en ik hoop dat ik dan even kan bijkletsen. Bijna negentien jaar dus gaat volledig haar eigen gang.
Mijn vader zei het zo mooi toen ik mijn baan aangeboden kreeg: Als je straks werk hebt en je volgt je hart, dan komt de liefde vanzelf. En misschien heeft die wijze man wel gelijk. Sinds een maandje is er iemand in mijn leven die heel goed lijkt te 'passen'. We puzzelen wat af om elkaar te kunnen zien tussen werk en kinderen door en we lijken er steeds beter in te worden. Er wordt naar me geluisterd, er is oprechte interesse. We hebben een hele sterke connectie en voelen elkaar aan. We zijn beiden nog heel voorzichtig en nemen alle tijd om elkaar te leren kennen. Iets waar ik eigenlijk niet meer in durfde te geloven. En toch komt het dan op een moment dat je er helemaal niet mee bezig bent.
Het bloggen schiet er zoals je merkt bij in. Ik zal proberen wat vaker een 'verslagje' te doen. De laptop staat nu, samen met mijn Chromebook want die gebruik ik voor school, op de eettafel dus ik kan er wat makkelijker voor gaan zitten. En nu zal ik eens even een rondje doen op jullie blogs, even kijken wat ik allemaal gemist heb...
